Acizane bir hikâye ile.. Bir uykudan kalktım ki; çok ilginç bir ışık gördüm ama odanın ışığı kapalıydı bir baktım saat 3:30 gece fecir vakti peki gördüğüm bu kadar ışık nerden ----- birden şaşırıp kaldım baktım ki elimin yarısı duvarın içinde hemen elimi çıkardım korku içinde oturup elime bakıyordum tekrar elimi duvara doğru uzattım yine elim duvarın içine giriyordu! -- bir gülümseme sesi duydum Yüzümü kardeşime doğru çevirdim, yatıyordu korku içinde yatağımdan kalkıp kardeşimi uyandırmaya gittim ama cevap vermedi annemin odasına doğru gittim babamı uyandırmaya çalıştım birilerinin bana cevap vermesini istiyorum ama kimse cevap vermiyordu Annemi uyandırmak üzereyken, baktım ki annem uykudan uyandı Uykudan uyandı ama benimle konuşmuyordu --- bismillahirrahmanirrahim diyordu ve tekrarlıyordu Babamı uyandırdı, kalk kalk bir bakalım çocuklara dedi annem Şimdi zamanımı bırak uyuyayım yarın ola hayır ola dedi babam Ama annemin ısrarı üzerine babam kalkıverdi şaşkınlık içerisinde beraber odamıza doğru geldiler --- başladım bağırmağa, anne, baba ama hiç birisi cevap vermiyordu! Annemin elbisesini çekiyor beni dinlemesini istiyordum ama annem beni hissetmiyordu! Başladım annemin arkasından yürümeye ta bizim odaya kadar odamıza girdi ve ışıkları açıverdi ama benim için fark etmiyordu çünkü benim için her taraf ışıktı tam o sırada çok ilginç bir şeyle karşılaştım --- kendi vücudumu gördüm! Evet, kendi vücudumu Oturup kendi kendimi seyrediyordum, iki taneydim Kendi kendime soruyordum kimdir bu acaba? Nasılda bana benziyor! Başladım kendi kendimi uyandırmaya, bu kâbustan kurtulayım diye Ama uyanamadım --- babam dedi ki bak yatıyorlar işte hadi yerimize gidelim Ama annem sakin olamadı ve benim uyuduğum yatağa doğru gelerek beni uyandırmaya başladı kalk Mustafa kalk bana cevap ver Ama cevap veremiyordu! Bir kaç defa uğraştı ama yok. Birden baktım ki babamın gözlerinden yaşlar dökülüyor o babam ki şimdiye kadar onun göz yaşlarını görememiştim Bağrışmalar başladı oracık yerden. Kardeşim uyandı ve sordu ne oldu? Annem ona bağırarak, abin Mustafa ölmüş çok acıklı bir şekilde ağlıyordu --- bağırmalar fazlalaştı anneme giderek, anne ağlama ben buradayım bak bana!! Ama kimse bana cevap vermiyordu, neden? Oturup bağırmaya başladım, buradayım bakın işte ama kimse cevap vermiyordu başladım bağırmaya ya rabbi, ya rabbi ne olur beni bu rüyadan ve olduğum durumdan kurtar --- uzaktan bir ses duydum ve geldikçede yükseliyordu Bu ses allah'u taalenin bir ayeti idi ((andolsun sen bundan gaflette idin, derhal biz senin perdeni kaldırdık. Bugün artık gözün keskindir)) Birden iki kişi beni tuttular, ama insan değillerdi çok korktum! Başladım bağırmaya, bırakın beni, siz kimsiniz? Ne istiyorsunuz? kabire kadar senin gardiyanlarınız dediler ---- ben ölmedim, daha yaşıyorum dedim Neden beni kabire götürüyorsunuz? bırakın beni!! Ben hissediyorum, konuşuyorum ve görüyorum, ben ölmedim bana gülümseyerek cevap verdiler dediler ki, ey insanlar siziler çok ilginç yaratıksınız, sanıyorsunuz ki ölüm hayatın sonudur ama bilmiyorsunuz ki asıl olan sizin yaşadığınız hayat bir rüyadan ibaret olup öldüğünüz zaman uyanıyorsunuz. Beni kabire doğru çekiyorlardı hala Yoldayken baktım ki benim gibi insanlar ve yanlarında da aynı o iki yaratıktan var, kimi ağlıyor kimi gülüyor ve kimi ise bağırıyordu onlara sordum neden böyle yapıyorlar? dediler ki, bu insanlar şaşkınlık içerisindeler, nereye gittiklerini biliyorlar, kimisi dalalettedir.. Korku içinde sözlerini keserek sordum: Ateşe gidiyorlar mı yani? Evet dediler ' Konuşmalarına devam ederek, o gülenler ise cennete gidiyorlar Hemen sordum onlara, peki ben nereye gide cem? Dediler ki, sen bazen iyi gidiyordun, bezende kötü bazen tövbe edip ertesi gün günah işliyordun ve izlediğin yol tam olarak belli değildi Ve hep öyle yitik kalacaksın Sözlerini korku içerisinde keserek sordum: Yani ben ateşe mi gidiyorum yoksa? Onlarda, Allahın rahmeti geniştir ve yolculukta uzundur dediler --- yüzümü çevirdim korku içerisinde baktım ailem, babam, amcam, kardeşlerim ve akrabalarım hepsi Bir sandık içinde beni taşıyorlardı Onlara korkarak gittim ve onlara dedim ki benim için dua edin lütfen Ama kimse bana cevap vermiyordu kimi ağlıyordu kimi ise hüzünlüydü Kardeşime giderek, dikkatli ol dünyanın fitnesi seni kandırmasın Beni duymasını çok isterdim O iki melek beni kabirdeki cesedimin üzerine bağladılar baktım ki babam toprak atıyor üzerime Kardeşlerim toprak atıyor Oradaki insanlar hepsi üzerime toprak atıyordu ---- dedim ki, ahh keşke onların yerinde olsaydım Allaha tövbe etseydim dün sabah namazımı kılsaydım Keşke her gün rabbime dua etseydim Keşke her gün tövbemi yenileseydim Keşke kötülüklerden uzak dursaydım Başladım bağırmaya, ey insanlar dikkatli olun dünya hayatı sizleri kandırmasın en azından birisinin beni duymasını çok isterdim Peki, sen beni duyuyor musun? ---- süphanallah ve bihamdihi. süphanallahul azim---- ----www.minezzulumatiilennur.tr.gg---- Karanlıktan aydınlığa diyerek çıktık ebedi bir yola.